03 10 2016

Η Τρόικα μας άφησε να γλείφουμε πληγές

Μπορεί μεν να μην υπάρχουν, προς το παρόν τουλάχιστον, επιπτώσεις από όσα οι δανειστές μας σημειώνουν ως αδυναμίες της κυπριακής οικονομίας, την οποία αξιολόγησαν την τελευταία εβδομάδα, μακροπρόθεσμα όμως η μη διόρθωσή τους απειλεί όλα όσα επί τρία και πλέον χρόνια πετύχαμε με στερήσεις και μεγάλες θυσίες, οι οποίες φυσικά δεν έχουν ακόμα φτάσει στο τέλος τους.

Απειλεί να μας πάει ακόμα πιο πίσω, όπως συμβαίνει πάντοτε στις περιπτώσεις στις οποίες το πάθημα δεν γίνεται μάθημα.

Έφυγαν οι δανειστές μας αφήνοντάς μας παρακαταθήκη συμβουλές, τις οποίες όλοι ήδη γνωρίζουμε αλλά αποφεύγουμε να αγγίξουμε. Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά πως η δημόσια υπηρεσία χρειάζεται μεταρρύθμιση, όλοι ξέρουμε πως οι προαγωγές στο δημόσιο γίνονται με βάση τα χρόνια υπηρεσίας και όχι τις ικανότητες και όλοι επίσης αντιλαμβανόμαστε το αυτονόητο: Δεν μπορεί όλοι, μα όλοι, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο να είναι εξαίρετοι. Κοινό μυστικό είναι επίσης ότι το ΓεΣΥ προχωρεί με ρυθμό χελώνας - για να μην γράψουμε πως πάει ένα βήμα μπρος και δύο πίσω και χαρακτηριστούμε μηδενιστές. Πιο κοινό ακόμα μυστικό είναι πως το συγκεκριμένο σχέδιο στα χαρτιά και στα λόγια έχει περάσει τα τριάντα του χρόνια. Ίσως και περισσότερα.

Τα κόκκινα δάνεια και τα κομμένα πόδια

Δεν μας είναι άγνωστο πως οι αναδιαρθρώσεις τραπεζικών οφειλών προχωρούν με ρυθμούς που δεν διορθώνουν θεαματικά το μέγα πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Πώς όμως θα προχωρήσουν, όταν τα νοικοκυριά δεν έχουν ακόμα βρει τα πόδια τους και πασκίζουν να τα βγάλουν πέρα με μισθούς κουτσουρεμένους εδώ και μια τριετία; Αναφερόμαστε φυσικά στον ιδιωτικό τομέα, τον οποίο δεν έχει ακόμα αγγίξει η πολυπόθητη ανάπτυξη. Προχωρήστε πιο γρήγορα με τις εκποιήσεις, συμβουλεύουν τις τράπεζες οι δανειστές μας. Να προχωρήσουν, εντάξει, πώς όμως θα αποτραπεί η κοινωνική αναταραχή αν αρχίσουν οι εκδιώξεις οικογενειών από τα σπίτια τους;

Οι σειρήνες των ψηφοφόρων

Μπορεί να βγήκαμε από το μνημόνιο, τα προβλήματα όμως δεν τα έχουμε λύσει. Είναι εκεί και ταλαιπωρούν και θα ταλαιπωρούν για πολλά ακόμα χρόνια όλους μας. Η βαριά οικονομική κρίση που κτύπησε τη χώρα μας δεν είναι κρυολόγημα που θα περάσει με ένα παυσίπονο. Χρειάζεται στάμινα, υπομονή, πείσμα και αντοχές πολλές ακόμα. Το θέμα είναι να αντιληφθούν όλοι όσοι πρέπει, πως το πάθημα πρέπει να μας γίνει μάθημα.

Πρέπει να το αντιληφθεί πρώτα η πολιτική μας ηγεσία και να κωφεύσει στις σειρήνες των ψηφοφόρων που ζητούν διορισμούς, αυξήσεις που έχασαν κι αυτές που θα έπρεπε να είχαν πάρει. Το δημόσιο χρέος, είπαν οι δανειστές μας, δεν μειώνεται με τον ρυθμό που θα ανέμενε κάνεις ότι θα μειωνόταν. Ας το γράψουν πρώτο και με μεγάλα γράμματα στην to do λίστα τους οι πολιτικοί μας ηγέτες κι ας σταματήσουν οι μεν να υπόσχονται και οι δε να φωνασκούν, επειδή όπως όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε σε μερικούς μήνες μπαίνουμε για τα καλά σε προεκλογική περίοδο.