13 06 2018

Καταγγελία ΣΥΠΡΟΔΑΤ για φόρο κεφαλαιουχικών κερδών

Την θέση του Εφόρου Φορολογίας ότι πρέπει να επιβάλλεται φόρος κεφαλαιουχικών κερδών σε περιπτώσεις αναδιαρθρώσεων που γίνονται με μεταβιβάσεις ακίνητης περιουσίας των δανειοληπτών, καταγγέλλει ο Σύνδεσμος Προστασίας Δανειοληπτών Τραπεζών (ΣΥΠΡΟΔΑΤ).

Σε γραπτή ανακοίνωσή του, ο Σύνδεσμος αναφέρει ότι σύμφωνα με ερμηνευτική εγκύκλιο του Εφόρου, ημερομηνίας 25/1/16, οι περιπτώσεις όπου, ένας δανειολήπτης, για σκοπούς διευθέτησης/ αναδιάρθρωσης του δανείου του πωλεί το ακίνητό του σε τρίτο και συμφωνεί με την Τράπεζα όπως τής καταβάλει ολόκληρο το τίμημα πώλησης, δεν εμπίπτουν στις φορολογικές εξαιρέσεις που προνοεί η σχετική νομοθεσία, επειδή δεν αποτελούν «αναδιαρθρώσεις», αφού η διάθεση του ακινήτου δεν γίνεται απευθείας στην Τράπεζα. 

«Η θέση του, όμως, αυτή είναι λανθασμένη, διότι ο ορισμός της αναδιάρθρωσης, όπως αναφέρει η σχετική νομοθεσία, καλύπτει και τις πιο πάνω περιπτώσεις», σημειώνει, παραθέτοντας τους εξής νόμους:

i. Περί Έκτακτης Εισφοράς για την Άμυνα της Δημοκρατίας
ii. Περί Κτηματολογικού και Χωρομετρικού Τμήματος
iii. Περί Χαρτοσήμων
iv. Περί Φορολογίας του Εισοδήματος
v. Περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών
vi. Περί Εισπράξεως Φόρων
vii. Περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας

Εκεί, σύμφωνα με την ανακοίνωση, υπάρχει ορισμός του όρου «αναδιάρθρωση», που σημαίνει την άμεση ή έμμεση διάθεση και μεταβίβαση ακίνητης ιδιοκτησίας [προς την Τράπεζα] … και αποσκοπεί στη μείωση ή εξόφληση [του δανείου].

«Επομένως, σίγουρα γίνεται αναδιάρθρωση, όταν υπάρχει γραπτή συμφωνία με την οποία ο δανειολήπτης εκχωρεί/ μεταβιβάζει στην Τράπεζα το δικαίωμα να εισπράξει το 100% του τιμήματος πώλησης», αναφέρει ο Σύνδεσμος, τονίζοντας ότι αυτό είναι κάτι το οποίο ο Έφορος παραγνωρίζει.
«Η μεταβίβαση του ακινήτου του δανειολήπτη σε τρίτο πρόσωπο με συμφωνία να εισπράξει η Τράπεζα το 100% του τιμήματος, ισούται με «έμμεση» διάθεση προς την Τράπεζα της ακίνητης περιουσίας. Πέραν τούτου, όπως διαφαίνεται και από την αιτιολογική έκθεση του σχετικού τροποποιητικού νόμου, η εξαίρεση φορολόγησης διαθέσεων που γίνονται για σκοπούς αναδιάρθρωσης, έγινε για τον κοινωνικό σκοπό της υποβοήθησης των αναδιαρθρώσεων», αναφέρει.

Συνεπώς, σύμφωνα με τη θέση του Συνδέσμου, η ερμηνεία του όρου «Αναδιάρθρωση» θα έπρεπε να γίνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε πράγματι να βοηθά τις αναδιαρθρώσεις έστω και αν η διάθεση δεν γίνεται μεν απευθείας στην Τράπεζα, αλλά α) γίνεται κατόπιν έγκρισης της Τράπεζας με την απάλειψη της υποθήκης και β) γίνεται με σκοπό να εισπράξει το 100% του τιμήματος πώλησης η Τράπεζα (γεγονός που αποδεικνύεται με γραπτή συμφωνία).

Σαν αποτέλεσμα του αποκλεισμού των πιο πάνω περιπτώσεων από τη φορολογική εξαίρεση, σύμφωνα με τον Σύνδεσμο, πολλές προσπάθειες αναδιάρθρωσης ναυαγούν, καθότι ο δανειολήπτης, ο οποίος δεν διαθέτει πόρους να καλύπτει τις δόσεις του (και γι’ αυτό προχωρεί σε πώληση ακίνητης ιδιοκτησίας), καλείται να καταβάλει μεγάλα και ασύμφορα για την οικονομική του δυνατότητα, ποσά φόρων.

«Διερωτόμαστε το πώς μπορεί ένας δανειολήπτης ο οποίος φτάνει στο έσχατο σημείο ξεπουλήματος της ακίνητης περιουσίας του, να βρει τα χρήματα να καταβάλει φόρο κεφαλαιουχικών κερδών 20% πάνω στο τίμημα πώλησης που θα εισπράξει στο 100% η Τράπεζα. Δηλαδή, δεν φτάνει που ο δανειολήπτης πουλά την περιουσία του κάτω από την πραγματική της αξία για να ξεχρεώσει, καλείται να καταβάλει και φόρο επί κερδών», επισημαίνει.

Τέλος, αναφέρει ότι το Τμήμα Φορολογίας ενδέχεται να είναι υπόλογο στους δανειολήπτες για χρηματική ζημιά που έχουν υποστεί λόγω λανθασμένης ερμηνείας/εφαρμογής της Νομοθεσίας.